De geschiedenis van het tuinmeubel (1)

Betekenis ‘ZITTEN’

zit (de; m)

1 het zitten

2 manier van zitten

zit·ten

1 zich in een bep. houding op een stoel enz. bevinden: ergens goed voor gaan zitten tijd nemen om iets te doen

Zitten is een van de lichaamshoudingen van mensen en sommige dieren waarbij het lichaam in rust verkeert en de opgerichte romp gesteund wordt door de billen of dijen.

Tot zover de Van Dale en Wikipedia.

Tuinmeubelen bestaan al heel lang. In de jaren 40 en 50 werden in Europa keukenstoelen of houten krukjes gebruikt om in de tuin of op het terras te zitten, terwijl in de Verenigde Staten de eerste ontworpen patiostoelen het licht zagen. Maar voor de oorsprong moeten we verder terug.

Om naar de oorsprong van buitenmeubelen te gaan, maken we een diepe sprong terug in de geschiedenis. En wel naar Pompeii. Na de beruchte vulkaanuitbarsting van de Vesuvius in 79 v. Chr., waarbij dorpen als Pompeii, Herculaneum en Oplontis door de lavastromen werden verwoest, is later veel onderzoek gedaan naar het leven van de bewoners van met name Pomeii. Door de hoge temperaturen van de lava is veel van het dagelijks leven juist in dit dorp verstild teruggevonden. Ook tuinmeubelen. De versteende stoelen zijn de eerste bewijzen dat er toen al verkoeling werd gezocht in de tuinen en op de patio’s. Of de stoelen toen al als tuinmeubelen werden beschouwd wordt over getwijfeld.
De beleving van destijds was anders dan die tegenwoordig is.

Wanneer we nog dieper in de geschiedenis duiken, komen we uit bij het Keltisch volk dat 1000 jaar v. Chr.  al gebruik maakte van in brons gegoten stoelen. Toen al speelde het leven zich hoofdzakelijk af in de open lucht en bedienden de Kelten zich van gemakkelijke zetels. Bijzonder: de bronzen ‘tuinstoelen’ werden mee begraven in het graf van de overleden eigenaar. In bijna dezelfde periode gebruikten de Grieken hout en speciale gereedschappen om stoelen en ‘klismos’ te maken: zeg maar, de voorlopers van de loungestoelen. Vondsten van resten en gereedschappen, maar ook tekeningen, wijzen op een intensief buitenleven in het Oude Griekenland. De overblijfselen van de klismos en stoelen laten sporen zien dat de timmerlieden destijds al gevoel hadden voor ambachtelijke vormgeving door gecurvde armleuningen te gebruiken, verfijnde stoffen toe te passen en forse poten voor zwaargewichten. De Grieken waren destijds minder verfijnd van lichaamsbouw dan men momenteel denkt. Archeologen hebben ook overblijfselen uit het Oude Griekenland gevonden, die duiden op grote ligstoelen en lage voetenbankjes. Ook royale ligbedden behoorden tot de vondsten, die erop duiden dat het leven toen al veel in de tuinen en de patio’s afspeelde. Een andere vondst uit diezelfde tijd was de zogeheten triclinium: een sierlijk gebogen bank van staal, die in latere jaren veelvuldig werd gebruikt door de Romeinen.
Hoewel de bijdrage van de Oude Grieken aan de geschiedenis van het tuinmeubel ontegenzeglijk belangrijk is, gaan de credits naar Egypte en Mesopotamië. De prominentie van deze volken uit zich in artefacten die bedoeld waren om het huis samen te laten vloeien met de tuin. Toen al.
De Oude Egyptenaren stonden in hun tijd al bekend om hun liefde voor comfort en ambacht.