De geschiedenis van tuinmeubelen tussen 1930 en 1960 is een interessant verhaal van verandering, innovaties en de opkomst van nieuwe materialen en stijlen. Gedurende deze periode evolueerden tuinmeubelen van traditionele, zware meubels naar meer moderne en lichte ontwerpen, mede door de invloeden van de industrialisatie en de naoorlogse welvaart.Het markeert een belangrijke transformatie, van de zware, traditionele meubels van de jaren 1930 naar de moderne, functionele en esthetisch aantrekkelijke ontwerpen van de jaren 1950 en 1960. Nieuwe materialen zoals aluminium, kunststof en riet maakten tuinmeubelen lichter, duurzamer en makkelijker te onderhouden.
Een van de invloedrijkste figuren in dit tijdperk was Le Corbusier, een Zwitsers-Franse architect en ontwerper. Hij introduceerde het concept van modulaire buitenmeubelen, die bestonden uit eenvoudige, geometrische vormen en materialen zoals staal en canvas. Zijn ontwerpen waren functioneel, comfortabel en baanbrekend in hun eenvoud.Zijn werk heeft een blijvende impact gehad, vooral door de manier waarop hij ruimte, functionaliteit en esthetiek benaderde.
Le Corbusier heeft de moderne buitenmeubelen beïnvloed door zijn benadering van functionaliteit, eenvoudige vormen en het gebruik van nieuwe materialen. Zijn visie heeft de weg geëffend voor een minimalistische benadering van tuinen en buitenruimten, waarbij de focus ligt op zowel esthetiek als functionaliteit.
De rol van Le Corbusier in buitenmeubelen:
Modernisme en functionaliteit: Le Corbusier was een pionier van het modernisme, een stroming die zich richtte op het weglaten van ornamenten en het benadrukken van eenvoudige, functionele ontwerpen. Dit had invloed op het ontwerp van buitenmeubelen. Hij was een voorstander van meubelen die niet alleen esthetisch waren, maar ook praktisch en duurzaam. Dit principe werd duidelijk in de ontwerpen van meubels die buiten konden worden gebruikt.
Materialen en technologie: Le Corbusier experimenteerde met nieuwe materialen en productietechnieken, zoals staal, glas en beton. Voor buitenmeubelen betekende dit dat hij ontwerpen voorstoof die bestand waren tegen de elementen en lange tijd meegingen zonder in te boeten op esthetiek. Zijn werken met metalen frames en gestoffeerde zittingen voor bijvoorbeeld banken en stoelen pasten goed bij de eisen van buitenmeubelen.
De LC-serie (Le Corbusier, Pierre Jeanneret en Charlotte Perriand): Hoewel deze serie vooral bekend is geworden om zijn binnenmeubelen, heeft het ontwerpprincipe ook invloed gehad op buitenmeubelen. Le Corbusier ontwierp onder andere stoelen, banken en ligstoelen die geïnspireerd waren door het idee van “leefbare ruimte”. Deze ontwerpen werden later in aangepaste versies voor buitenomgevingen geproduceerd, waarbij de focus lag op comfort en minimalisme, wat ze perfect maakte voor gebruik in tuinen of op dakterrassen.
Rationalisme en esthetiek: Le Corbusier beschouwde meubels als functionele objecten die passen in een rationele, esthetisch harmonieuze omgeving. Zijn ontwerpen voor buitenmeubelen reflecteren deze visie door hun eenvoud, strakke lijnen en onmiskenbare modernistische stijl. Dit hielp bij het vormen van de typologie van modern buitenmeubilair.
De invloed op tuinarchitectuur: Le Corbusier was niet alleen een architect, maar ook geïnteresseerd in de integratie van architectuur met de buitenruimte. Hij geloofde in het concept van de “Levende tuin”, waarbij tuinmeubilair een belangrijke rol speelde in het creëren van harmonie tussen gebouw en natuur. Zijn buitenmeubelen waren een verlengstuk van dit idee.
